De dag van boswachter Daan Bijman

Daan Bijman is boswachter in het Noordhollands Duinreservaat (NHD). Naast zijn gebruikelijke taken van boswachter heeft hij ook de portefeuille Educatie en Voorlichting in zijn beheer. Maar met het prachtige weer van de afgelopen week was hij vooral buiten te vinden.

Op maandagochtend begint de dag van boswachter Daan net als voor veel Nederlanders om 9.00 uur op kantoor. Kantoor is in dit geval bezoekerscentrum De Hoep in Castricum. Daar is het rustiger dan anders want veel medewerkers werken vanwege de coronamaatregelen vanuit huis. Ook bezoekers zijn nog nergens te bespeuren, en dat ligt niet aan het vroege uur. Het bezoekerscentrum is tijdelijk gesloten voor publiek. De boswachters die mondjesmaat binnendruppelen, verzamelen zich op veilige afstand van elkaar rond de koffieautomaat om nog even het weekend na te bespreken. Daarna gaat iedereen zijn eigen weg.

Op maandag gaat Daan vaak het veld in, om toezicht te houden en vragen van bezoekers te beantwoorden. Met zulk mooi weer doet hij dat het liefst op de fiets, dat is toch net even sneller dan te voet. Met de auto kan natuurlijk ook, licht Daan toe, zeker als het erg koud is of regent maar toch maakt dat meteen een hele andere indruk. "Je bent dan minder makkelijk aanspreekbaar voor de mensen."

Elke boswachter heeft bij het toezicht houden zijn eigen gebied. Voor Daan is dat vandaag Egmond. Hij fietst rond, niet volgens een vaste route maar wel met in zijn achterhoofd een aantal punten die aandacht nodig hebben. Nu veel mensen thuis moeten blijven, is het in de duinen een stuk drukker dan anders, zeker op sommige hotspots zoals strandopgangen of parkeerplaatsen. Gewoonlijk let Daan er op dat bezoekers zich aan de regels van het NHD houden. Maar in deze tijden van het coronavirus moet hij er ook op toezien dat mensen de voorgeschreven anderhalve meter afstand van elkaar houden en niet samenscholen. Hij merkt het wel aan de wandelaars, zegt hij. "Als ze buiten de paden lopen is dat vaak om een tegenligger uit de weg te gaan." Anders dan gebruikelijk ziet hij dat nu door de vingers.

Zijn boterhammen eet Daan vandaag niet in De Hoep maar op een duintop, in het zonnetje. "Dat is het fijne van deze baan," vertelt hij. "Dat ik dit zomaar kan doen op een normale werkdag, lunchen met dit uitzicht. Ik vind het hartstikke lekker om zo in mijn eentje het duin in te gaan." Contact met collega's heeft hij op een dag als deze alleen over de portofoon of mobiel. Daarom trekt hij er ook regelmatig samen met een collega op uit. Dat is gezellig, en het voordeel is ook dat de ervaren boswachters veel kennis hebben van het gebied en hij daar veel van leert. Daan is namelijk pas sinds een half jaar boswachter.

Die middag heeft Daan een primeur in zijn korte carrière. In een verlaten duinpannetje, ver van het pad, ligt een man te zonnen. Een stukje verderop in het zand ligt zijn fiets. Daan heeft net vier weken geleden zijn bevoegdheid tot buitengewoon opsporingsambtenaar gehaald en mag nu ook bekeuringen uitschrijven. Iets waar hij eerlijk gezegd nogal tegenop zag, maar eens moet tenslotte de eerste keer zijn. De man in kwestie blijkt ook nog eens dubbel in overtreding te zijn. Niet alleen is hij ver van het pad afgedwaald, hij heeft ook geen duinkaart. Gelukkig neemt hij de boete na de uitleg van Daan goed op en kunnen ze ieder daarna weer hun weg gaan.

In de namiddag, als de zon al lager staat en het fris begint te worden, keert Daan op zijn gemak terug richting De Hoep. Rond 17.00 uur zit zijn werk er voor deze dag weer op.