Noordhollands Duinreservaat

Mijn naam is Tren Wautunare. En als u dit leest, zult u mij herinneren als een vrouw die niet meer bestaat. Een rijke vrouw van stand, die genoot van materiële zaken. Maar die vrouw is niet meer.

Een ontmoeting heeft mijn ogen geopend. De vrouw die door zovelen een heks wordt genoemd, blijkt een voorbeeld te zijn. Ze hield me aan vandaag. Ze maakte zich zorgen, zei ze, en nam me mee naar haar hut. Ze bleek een beschermheilige der natuur. En ik? Een vrouw die al dat groen is langzaamaan in de vernietiging werkt.

Nooit eerder liet iemand me zo naar de natuur kijken. Naar de bomen en planten, die ik zo graag wilde laten ruimen. Naar het duinlandschap en de wonderlijke waterwereld onder onze voeten. De natuur geeft ons mensen veel, en wij, mijn oude ik? Ik geef er niets voor terug. De natuur is krachtig, helend, magisch. Een trouwe bondgenoot, als je er goed mee om weet te gaan.

Daarom heb ik besloten mijn leven te veranderen. Mijn landhuis, schilderijen, dure kleding... Het is het niet waard. Ik heb er de vlam in gezet. Een offer, van mij aan de natuur. Een weg voor nieuw leven.

Vanaf nu verschuil ik mij diep in de bossen. Een nieuw bestaan, in evenwicht met de natuur. En dit document laat ik achter. Zodat jullie, lieve lezers, tot dezelfde inzichten mogen komen als ik. Zodat we samen de natuur een belofte kunnen doen. Want alleen dan heeft onze wereld een toekomst.