Kennemerduinen

Zojuist heb ik de ontmoeting van mijn leven gehad. En nu begrijp ik alles.

Het was als een oase, een uur geleden. Een reddende engel zweefde op me af met een emmertje water. Gulzig slokte ik alles achterover en pas na een tijdje begreep ik wie er voor me stond. Het was de heks. Met de schelpenketting om, een kruidenmand aan haar arm en het visnet in haar haren. Even verstijfden al mijn spieren, toen kwam er een wonderlijke ontspanning over me heen. Haar aanwezigheid is als een warme deken. En toen, na een kop thee, als was het magie, werd me alles duidelijk. Over het lot van de heer Wautunare en over het leven zelf. Dankzij haar. Ik zal een plek vinden om dit document achter te laten. En dan zal ik het voorbeeld van de heer Wautunare volgen. In de hoop dat vele zielen zijn brief zullen lezen, de brief die ik dankzij mijn aantekeningen heb gevonden. Vaarwel. En bedankt.