Noordhollands Duinreservaat

Er is iets vreemds aan de hand. Eerst ging alles zoals verwacht. Ze wandelde voor me uit, met haar bolhoed op, in een lange jas, met mooie schoenen aan haar voeten en een wandelstok in de hand. En ik volgde. Stilletjes, heimelijk, zorgend dat ze me niet kon zien.

En toen stopte ze. Zomaar, uit het niets. Ik schoot achter een omgevallen boom en probeerde me te verstoppen. Na een tijdje durfde ik zachtjes langs de takken te kijken, op zoek naar de vreemdeling die haar had aangehouden. Mijn adem werd me benomen. Het was de heks. Ik herkende de schelpenketting om haar nek, het visnet in het haar. Een ijskoude angst maakte zich van me meester. Wij, normale stervelingen, denken dat ze ongeluk brengt. Ze is vervloekt. En eenieder die haar pad kruist, zal eenzelfde lot bekomen.

De heks is haar voorgegaan, een krakkemikkig hutje in. Ik zal hier wachten tot ze terug zal komen. ls ze ooit nog terug gekomen.