Noordhollands Duinreservaat

We zijn aangekomen bij haar huis. Het is groots en indrukwekkend. Ze is naar binnen geglipt, af en toe zie ik iets bewegen achter de gordijnen. Het lijkt alsof ze schilderijen van de muur trekt. Ze gooit de tafel om, en de stoelen. Volgens mij valt er een vaas.

Het wordt koud. Het is donker. Ik overweeg om het op te geven en deze zaak te laten voor wat het is. Maar wat gebeurt er nu… ik geloof mijn ogen niet! Er zijn vlammen, overal. Ze likken aan de lucht, ze wervelen om de zuilen, ze doen de ramen barsten en vernietigen alles op hun pad. Mijn gezicht gloeit. Mijn keel jeukt. Ik heb dorst, ontzettende dorst. Daar staan de dorpelingen, ze kijken met me mee. En is dat…? Ja, naast het brandende huis staat mevrouw Wautunare. Zij is ontsnapt. Ze heeft het overleefd. Ze begint weer te lopen. Ik ga erachteraan.